ပီတိခ်ိဳ၏အတြးစာစုမ်ား

၂၀တန္အခ်ိန္ေလး


လူတစ္ေယာက္


အလုပ္ကို မိုးခ်ဳပ္တဲ့ထိ အခ်ိန္ပို လုပ္ျပီး ေမာေမာနဲ႔ အိမ္ကိုျပန္လာတယ္။
ပင္ပန္းလို႔ စိတ္ေတြလဲ တိုေနတယ္။ ငါးႏွစ္အရြယ္ သူ႔သားေလးက အိမ္ေပါက္ဝမွာ
သူျပန္အလာကို ေစာင့္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။
သား - “ေဖေဖ၊ ေဖေဖ့ကို သားတစ္ခု ေမးလို႔ ရမလား”
ဖခင္ - “ေမးေလသားရဲ႕၊ ဘာေမးမလို႔လဲ”
သား - “ေဖေဖ၊ တစ္နာရီ အလုပ္လုပ္ရင္ ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ရလဲ”
ဖခင္ - “ဒါ မင္းအလုပ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာ ကိစၥနဲ႔ မင္းက သိခ်င္ရတာလဲ” ဖေအျဖစ္သူက
ေဒါသနဲ႔ ေမးလိုက္တယ္။
သား - “သားသိမွ ျဖစ္မွာမို႔လို႔ပါ ေဖေဖရာ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ေဖေဖ တစ္နာရီ
အလုပ္လုပ္ရင္ ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ရလဲ ဆိုတာသာ ေျဖေပးပါဗ်ာ”
ဖခင္ - “ေအး၊ မင္းသိမွ ျဖစ္မွာဆိုလဲ ေျဖရတာေပါ့ကြာ။ တစ္နာရီကို ႏွစ္ဆယ္ ရတယ္”
“အိုး” ခေလးငယ္က ေခါင္းငံု႔ခ်လိုက္ရင္း ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္မိတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေခါင္းေမာ့ျပီး သူ႔အေဖကို မရဲတရဲ ၾကည့္ျပီး ေမးလိုက္တယ္။
“ေဖေဖ၊ သား ပိုက္ဆံ တစ္ဆယ္ေလာက္ ေဖေဖ့ဆီက ေခ်းလို႔ ရမလား”
ဖခင္ျဖစ္သူက ေဒါသေတြ ေပါက္ကြဲသြားတယ္။ “မင္းဒီလိုေမးတာက ေငြေခ်းျပီး ဘာမဟုတ္တဲ့
အရုပ္ေတြ၊ တျခား အဓိပၸါယ္ ဘာမရွိတဲ့ ဟာေတြ ဝယ္ဖို႔ သက္သက္ပဲ ဆိုရင္
အခုခ်က္ခ်င္း မင္းအခန္းထဲမွာ ျငိမ္ျငိမ္ သြားေန ေနေတာ့။ မင္းကိုယ္မင္း အတၱ
ၾကီးလား မၾကီးဘူးလား ေသခ်ာ ျပန္စဥ္းစား။ ငါ ေန႔တိုင္း ဒီေလာက္ အလုပ္ကို
အပင္ပန္းခံ လုပ္ေနတာ မင္းရဲ႕ ခေလးဆန္တဲ့ ဒီ ပူဆာတာေတြ သက္သက္ အတြက္ပဲလား”
ေကာင္ကေလးလဲ သူ႔အခန္းထဲ တိတ္တိတ္ ဆိတ္ဆိတ္ေလး ဝင္သြားျပီး အခန္းတံခါးကို
ပိတ္လိုက္တယ္။ အေဖၾကီးကေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနရင္း သူ႔သားရဲ႕ေမးခြန္းကို
စဥ္းစားမိေလ၊ ေဒါသထြက္ေလ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေကာင္ေလးက သူ႔ဆီက ပိုက္ဆံ
ေတာင္းခ်င္တာကိုမ်ား ဒီေမးခြန္း လာေမးေနရေသးတယ္။ နာရီပိုင္းေလာက္ၾကာေတာ့ သူလဲ
ေဒါသေျပသြားတယ္။သူ႔သားက သူ႔ဆီကေန ေငြေတာင္းခဲတယ္။ အခု ဒီေငြတစ္ဆယ္ ေတာင္းတာ
သူ႔သား တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ တစ္ခုခုကို ဝယ္ဖို႔မ်ားလား လို႔ စျပီး စဥ္းစား မိလာတယ္။
ဒါနဲ႔ သူ႔သား အခန္းထဲကို တံခါးေခါက္၊ ခြင့္ေတာင္းျပီး ဝင္သြားလိုက္တယ္။
“သား အိပ္ေနျပီလား” သူ႔သားကို ျငင္ျငင္သာသာ ေမးလိုက္တယ္။
“မအိပ္ေသးပါဘူး ေဖေဖ” သားက ျပန္ေျဖတယ္။
“ေစာေစာ က ေဖေဖ သိပ္ျပီးမ်ား ေဒါသၾကီး သြားသလား စဥ္းစားမိလို႔ပါ” အေဖၾကီးက
ေခ်ာ့တယ္။ “ေဖေဖ ဒီေန႔ အလုပ္ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းလာလို႔ စိတ္မရွည္ႏိုင္ပဲ သားကို
ေအာ္ေငါက္မိသြားတယ္။ ေရာ့၊ ဒီမွာ သားလိုခ်င္တဲ့ ေငြတစ္ဆယ္”
သားကေလးလဲ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ အိပ္ယာကေန ေငါက္ကနဲ ထထိုင္လိုက္တယ္။ “အိုး၊
ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ေဖေဖရာ” အျပံဳးမ်က္ႏွာနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေအာ္လိုက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေခါက္ထားတဲ့ ေငြစကၠဴေလးတစ္ခ်ိဳ႔ကို သူ႔ေခါင္းအံုးေအာက္ကေန
ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။
အေဖၾကီးက သူ႔သားဆီမွာ ေငြတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနျပီးသားဆိုတာ သိသြားေတာ့ ေဒါသေတြက
ထပ္ထြက္လာျပန္တယ္။
ေကာင္ကေလးကေတာ့ သူ႔လက္ထဲက ေငြေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရတြက္ျပီး သူ႔အေဖကို
ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။
“မင္းဆီမွာ ေငြေတြ ရွိေနျပီးသားကို ဘာလို႔ ထပ္ျပီး လိုခ်င္ေနရတာလဲ” သူ႔အေဖက
ေဒါသသံနဲ႔ အံၾကိတ္ျပီး ေမးတယ္။
“သားမွာ ေငြမေလာက္လို႔ေပါ့၊ ခုေတာ့ ျပည့္ပါျပီ” ေကာင္ကေလးက ျပန္ေျဖတယ္။
“ေဖေဖ၊ ခု သားမွာ ေငြႏွစ္ဆယ္ျပည့္ျပီ။ ေဖေဖ့ဆီက အခ်ိန္ တစ္ခ်ိဳ႕ကို သား ဝယ္လို႔
ရမလားဟင္။ မနက္ျဖန္က်ရင္ ေဖေဖ အိမ္ကို ေစာေစာ ျပန္လာခဲ့ပါေနာ္။ သားေလ၊ ေဖေဖနဲ႔
အတူတူ ညစာ စားခ်င္လို႔ပါ”

ဒီပံုျပင္ေလးကို သင္ခ်စ္ခင္တဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို မွ်ေဝေပးပါ။ ပိုေကာင္းတာက
ေငြႏွစ္ဆယ္တန္တဲ့ သင့္ရဲ႔ အခ်ိန္ တစ္နာရီကို သင္ ခ်စ္တဲ့ သူေတြအတြက္
မွ်ေဝေပးလိုက္ပါ။
ဒီပံုျပင္ေလးက အလုပ္တာဝန္ေတြ အျမဲ ဖိစီးျပီး မအားမလပ္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုးအတြက္ သိမ္ေမြ႕တဲ့ သတိေပးမႈေလး တစ္ခုပါ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘဝရဲ႔ အေရးပါတဲ့၊ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတဲ့ သူေတြအတြက္ ေပးရမဲ့ အဖိုးတန္
အခ်ိန္ေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္ထဲကေန ခြ်တ္ေခ်ာ္က်ျပီး ေပ်ာက္ဆံုးမသြားေအာင္
ဂရုစိုက္ရမွာပါ။
တကယ္လို႔မ်ား ကြ်န္ေတာ္တို႔ မနက္ျဖန္လိုမွာ ေသဆံုးသြားျပီ ဆိုပါစို႔။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခုအလုပ္လုပ္ေပးေနတဲ့ ကုမဏီက ရက္မၾကာခင္မွာပဲ တစ္ျခား
လူတစ္ေယာက္ကို အစားထိုး ခန္႔လိုက္မွာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ခ်န္ရစ္ ခံခဲ့ရတ့ဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစု နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ကေတာ့
အစားထိုး မရႏိုင္တဲ့ ဆံုးရွံဳးမႈ အျဖစ္ ခံစားၾကရပါ့မယ္

မိတ္ေဆြေရ ဒီပုံျပင္ေလးကုိမိတ္ေဆြခ်စ္တဲ့လူကုိေျပာျပျပီး

မိတ္ေဆြခ်စ္တဲ့လူကုိနွစ္ဆယ္တန္အခ်ိန္

ေလးကုိအလကားေပးလုိက္ပါလားေနာ္။

ေအးစက္မူထိန္ခ်န္မူေတြနဲ႔ခ်စ္သူကိုမထိခိုက္ပါေစနဲ႔


တစ္ေန႔မွာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိသြား
ခဲ႔တယ္၊ ေကာင္မေလးလည္းေကာင္ေလးကိုျပန္ခ်စ္မိတာေပါ႔။ ႏွစ္ေယာက္သားအခ်စ္ကုိရူးရူးမူးမူးကိုးကြယ္ခဲ႔ၾကတယ္ေလ။ေန႔ေတြအားလံုးကလည္းလွပလို႔။ပထမဦးဆံုးေကာင္ေလးရဲ႔အနမ္းနဲ႔ေကာင္မေလးရဲ႔ႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားတို႔ထိေတြ႔တဲ႔အခ်ိန္ခဏအတြင္းမွာဘဲ ေကာင္မေလးက "ငါသူ႔တစ္ေယာက္တည္းကိုဘဲတစ္သက္လံုးခ်စ္ျမတ္ႏိုးသြားမယ္" လို႔
ကိုယ္႔စိတ္ထဲမွာကိုယ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခုိင္ခိုင္မာမာခ်လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေကာင္ေလးဘက္ကသူ႔ကိုတစ္ေယာက္တည္းပစ္သြားမွာစိတ္ပူတာနဲ႔ ေကာင္ေလးကိုေမးလိုက္တယ္
"နင္ငါ႔ကိုဘယ္အခ်ိန္ထိခ်စ္မွာလဲဟင္?" ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးရဲ႔ ႏွာတံေလးကိုဖြဖြေလးကိုင္လွဳပ္ျပီးေျပာတယ္ "နင္ငါ႔ကိုဘယ္အခ်ိန္ထိခ်စ္ေစခ်င္တာလဲ?" ေကာင္မေလးက ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားျပီး ျပန္ေျပာတယ္
"တစ္သက္လံုးေပါ႔၊ဒီဘ၀မွာနင္ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွခ်စ္ခြင္႔မရွိေတာ႔ဘူးေနာ္"
ေကာင္ေလးကရီျပီး "အင္း" ေကာင္မေလးကေကာင္ေလးကိုၾကည္႔ျပီး "မရဘူး၊
ငါနင္႔ကိုမယံုဘူး၊ငါတို႔လက္သန္းခ်ိတ္ျပီး ကတိျပဳၾကမယ္၊ နင္သစၥာေဖာက္လို႔ကေတာ႔
ငါနင္႔ကိုသတ္ပစ္လုိက္မွာ" ေကာင္မေလးကအဲ႔လိုေျပာေတာ႔ ေကာင္ေလးကလည္း
ေသေသခ်ာခ်ာကတိေပးခဲ႔တယ္ "တကယ္လို႔တစ္ေန႔ငါနင္႔ကိုသစၥာေဖာက္မိခဲ႔ရင္ ငါ႔ကိုနင္သတ္လိုက္ပါဟာ" ဒါနဲ႔ေကာင္မေလးလည္းစိတ္ခ်သြားခဲ႔တယ္ေလ။ဒီလိုနဲ႔ဘဲသူတို႔ဟာ ခ်စ္ေကာင္းကင္ၾကီးေအာက္မွာ အတူတူထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနလာၾကတာ (၃)ႏွစ္တိတိၾကာခဲ႔တယ္။
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္လည္းရူးရူးမူးမူးၾကီးကိုခ်စ္ၾကတာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ကံၾကမၼာကိုဘယ္သူမွမခန္႔မွန္းႏုိင္ဘူးေလ။ ဆိုးရြားတဲ႔ ကံၾကမၼာေတြက အျပန္အလွန္အရမ္းခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ႔သူတို႔ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးကို ခြဲခြာပစ္ဖို႔အေၾကာငး္ဖန္လာတယ္။ ေကာင္ေလးဟာ ဘုမသိဘမသိန႔ဲ
ေကာင္မေလးကိုေရွာင္လာတယ္၊
ဆက္ဆံမွဳေတြကလည္းအရမ္းကိုေအးစက္လာတယ္။ ဒါကိုေကာင္မေလးက ရိပ္မိတာေပါ႔။ ဒါနဲ႔ေကာင္ေလးနဲ႔ဆံုတိုင္း အျမဲတမ္းတေမးေမးနဲ႔ ေမးေနခဲ႔တယ္၊
ေကာင္ေလးကလည္းလံုး၀ကိုဘာမွမေျပာခဲ႔ဘူး။ တစ္ညေနမွာေတာ႔.... ေကာင္ေလးဟာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုအိမ္ကိုေခၚလာတယ္.. အရမ္းက်က္သေရရွိျပီး၊ အရမ္းကိုေခ်ာေမာလွပတဲ႔
မိန္းမတစ္ဦးကိုေပါ႔။ ဒါကိုေကာင္မေလးက ကုိယ္႔ကိုကိုျပန္ညာျပီး သိရက္နဲ႔ကို
ေကာင္ေလးကိုေမးလိုက္တယ္" ဒါနင္႔သူငယ္ခ်င္းလား?" ေအးတိေအးစက္နဲ႔ေကာင္ေလးက
"ဟုတ္တယ္
ဒါ႔ထက္လည္းပိုတယ္..သူကငါ႔ခ်စ္သူဘဲ" ေကာင္မေလးကအဲ႔စကားကို အသည္းထဲနစ္ေနေအာင္နာက်င္ရင္း၊ေကာင္ေလးေရွ႔မွာ ဆက္ဟန္ေဆာင္ခဲ႔တယ္။
ထိုင္ေနရာကေနဘယ္မွမထဘဲ..ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာကိုလည္း ေမာ႔မၾကည္႔ရဲခဲ႔ဘူး။ သူ႔မ်က္ရည္ေတြ မတားဆီးမထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ဘဲ ထြက္က်လာမွာကိုစိုးလို႔ေလ။
ေကာင္မေလးကသူ၀မ္းနည္းျပီးငိုေနတဲ႔မ်က္ႏွာကိုေကာင္ေလးကိုမျမင္ေစခ်င္ဘူး။
ဘာေၾကာင္႔လည္းဆိုေတာ႔ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကိုယံုေနဆဲ...ခ်စ္ေနဆဲ၊
သူတို႔ႏွစ္ဦးထားခဲ႔ဖူးတဲ႔ကတိစကားေတြကိုယံုၾကည္႔ေနဆဲမို႔လို႔ေပါ႔။ အဲ႔အခ်ိန္မွာ
ေကာင္ေလးကေအးတိေအးစက္နဲ႔ေကာင္မေလးကို"ဒီေန႔ညေတာ႔ နင္ဒီမွာဘဲေနလိုက္၊မနက္ျဖန္မနက္ေစာေစာ နင္ဒီအိမ္ေပၚမွာေနစရာမလိုေတာ႔ဘူး၊နင္တျခားေနရာကိုေျပာင္းေပး..ဒီညေတာ႔
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟုိတယ္မွာသြားအိပ္မယ္ဆိုျပီး တျခားမိန္းမရဲ႔လက္ကိုဆြဲျပီးထြက္သြားတယ္" အိမ္တံခါး၀ကိုေရာက္ခါနီးမွာ ေကာင္မေလးက
"ခဏေလး...အစ္မခဏေလာက္အျပင္ထြက္သြားေပးႏုိင္မလား၊ ကၽြန္မသူနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္းေျပာခ်င္တယ္" အဲ႔မိန္းမကလည္း ေခါင္းျငိမ္႔ျပီးထြက္သြားေပးတယ္။ ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးကိုေက်ာခိုင္းရင္း
အခ်ိန္ေတြအေတာ္ၾကာတဲ႔အထိတိတ္ဆိတ္ေနခဲ႔တယ္..တစ္ေယာက္မွလည္းစကားကို
စမေျပာၾကဘူး။


"ဘာေၾကာင္႔လဲ" ေကာင္မေလးက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက တိတ္ဆိတ္မွဳကိုပထမဦးဆံုးစကားလံုးနဲ႔ ျဖိဳခြင္းလိုက္တယ္။ ေကာင္ေလးက ေအးစက္ေနတဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ "ငါသူ႔ကိုခ်စ္တယ္၊ အေၾကာင္းျပခ်က္မလိုဘူး" ေကာင္မေလးကိုတစ္ခ်က္ကေလးေတာင္လွည္႔မၾကည္႔ဘဲ ထြက္သြားခဲ႔တယ္။ ေကာင္မေလးကိုလည္း
ေျဖရွင္းခ်က္မေပးခဲ႔ဘူး၊ ကတိစကားကိုတည္ဖို႔အတြက္ၾကိဳးစားခြင္႔ေလးေတာင္မေပးခဲ႔ဘူး။
အဲဒီမွာ ေကာင္မေလးငိုတယ္၊ အသည္းထဲရင္ထဲထိေအာင္နာက်င္လြန္းတဲ႔ ခ်စ္သူရဲ႔ေအးစက္တဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔စကားလံုးေတြကို ေသေလာက္ေအာင္ေၾကကြဲရင္းနဲ႔ငိုေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေကာင္မေလးက ကုိယ္႔ကိုကို ျပန္ေျပာျပတယ္"
ငါမ်က္ရည္က်လို႔မျဖစ္ဘူး..."
ဒါေပမဲ႔ ေၾကကြဲျခင္းမ်က္ရည္စက္ေလးေတြက အတိုင္းအဆမဲ႔ အကန္႔အသတ္မရွိ
က်ေနဆဲပဲေလ။ဒီလိုနဲ႔ တစ္လေလာက္ၾကာျပီးေနာက္မွာ...
ေကာင္မေလးကေကာင္ေလးကိုျပန္ေတြ႔တဲ႔ေန႔မွာ ေဆးရံုမွာျဖစ္ေနတယ္ေလ။ အရင္တုန္းကနဲ႔မတူေတာ႔တာက ေကာင္ေလးက
အသားအေရေတြမြဲေျခာက္ျပီး၊ပိန္ခ်ဳံးေနတဲ႔မ်က္ႏွာျဖစ္ေနလို႔ေပါ႔။ ေကာင္မေလးကလည္း
အသည္းကြဲခဲ႔တဲ႔ဒဏ္ေၾကာင္႔ ပိန္ေညာင္ေနျပီေလ။
အဲ႔အခ်ိန္မွာေကာင္မေလးစဥ္းစားမိတယ္ "ဘာျဖစ္လို႔ ေကာင္ေလးက ေဆးရံုေရာက္ေနရတာလဲ" လုိ႔ေပါ႔၊
အေတြးေတြမ်ားစြာနဲ႔ေခါင္းစားေနခဲ႔တယ္ေလ။ ေကာင္မေလးကေကာင္ေလးကိုခုခ်ိန္ထိ
ရူးရူးမူးမူးခ်စ္ေနတုန္းပဲကိုး။ ေကာင္ေလးခြဲသြားတဲ႔ေန႔ကစျပီး
ေကာင္ေလးကိုလြမ္းေမာရင္း၊တမ္းတရင္း၊စိတ္ပူေနရတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ေကာင္ေလးရဲ႔အခန္းကိုတိတ္တဆိတ္လိုက္သြားခဲ႔တယ္။ အခန္းထဲမွာ " လူနာဟာ သူနဲ႔သင္႔ေတာ္တဲ႔ ႏွလံုးကိုရွာမေတြ႔ရင္ ဆက္ျပီးအသက္ရွင္ဖို႔မျဖစ္ႏုိင္ေတာ႔ပါဘူး၊
အစားထိုးႏွလံုးကုသမွဳမရွိရင္ေတာ႔ သူ႔ကိုလက္လြတ္ရမွာပဲ" လို႔ဆရာ၀န္ေျပာေနတဲ႔စကားကိုၾကားလိုက္ရတဲ႔ ေကာင္မေလးဟာ အဲ႔အခ်ိန္တခဏမွာဘဲ
အရာအားလံုးကိုေမ႔သြားတယ္၊ အခန္း၀မွာမတ္တပ္ရပ္ျပီး
ေခ်ာက္ျခားသြားတယ္..ေနာက္..ေကာင္မေလးငိုတယ္။ ေကာင္မေလးဟာ ထိန္းမရေတာ႔တဲ႔
မ်က္ရည္စက္ေတြကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးဟာ
ေကာင္ေလးအတြက္ေနာက္တစ္ခါမ်က္ရည္က်ရတာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ဒီတစ္ခါက ေကာင္ေလးအသည္းခြဲသြားတုန္းကထက္ကိုပိုနာက်င္ခံစားရခက္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တခဏအၾကာမွာဘဲ
ေကာင္မေလးဟာ အငိုခ်က္ျခင္းရပ္သြားျပီး၊
တစ္ခုခုကိုခုိင္ခုိင္မာမာဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ႔ ဆရာ၀န္ရံုးခန္းကိုသြားျပီး စာရြက္တစ္ရြက္ေပၚမွာစာလံုးေတြကို ေဆးေရာင္ျခယ္ခဲ႔တယ္။
ေနာက္ျပီး.. ေကာင္ေလးရဲ႔ေနာက္မိန္းမဆိုတဲ႔သူဆီကိုဖုန္းဆက္ျပီး "ကၽြန္မရွင္႔ကိုတစ္ခုေတာင္းဆိုခ်င္လို႔... ကၽြန္မသူနဲ႔တစ္ေခါက္ေလာက္ေတြ႔ခ်င္တယ္"...."ျဖစ္ႏုိင္မလားဟင္" အဲ႔မိန္းမကလည္း "ျဖစ္ပါတယ္..နင္သူ႔ကိုဘယ္မွာခ်ိန္းမလို႔လဲ ေျပာေလ..ငါစီစဥ္ေပးမယ္" ဒါနဲ႔ေကာင္မေလးကလည္း၊ သူ႔ကိုေျပာလိုက္ပါ
"ငါတို႔ပထဦးဆံုးခ်စ္သူျဖစ္တဲ႔ေနရာေလးကိုလာခဲ႔ပါလို႔" အဲ႔မိန္းမကိုမွာျပီး
ဖုန္းခ်လိုက္တယ္၊ ျပီးတာနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ဦးပထမဦးဆံုး
ထိုင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ပန္းျခံထဲကခံုတန္းလ်ားေလးကို အေျပးအလႊားသြားခဲ႔တယ္။ ဖုန္း မက္ဇ္႔ေဆ႔
ရရခ်င္း ေကာင္ေလးလည္း ပန္းျခံကိုအေျပးအလႊားသြားခဲ႔တယ္.. ဒါေပမဲ႔ သူတို႔မေတြ႔လိုက္ပါဘူး။ ေကာင္မေလးကေကာင္ေလးကို ပုန္းေနခဲ႔လို႔ေပါ႔။
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ႔အထိေကာင္ေလးဟာေကာင္မေလးကိုေစာင္႔ခဲ႔တယ္..ေကာင္မေလးမလာေတာ႔ဘူးထင္ျပီး
ေကာင္ေလးလည္းျပန္သြားခဲ႔တယ္၊ ေကာင္ေလးရဲ႔ ေနာက္ေက်ာျပင္ကိုၾကည္႔ရင္း
ကြယ္ရာမွာ
မ်က္ရည္၀ဲေနခဲ႔တဲ႔ ေကာင္မေလးကိုဘယ္သူကျမင္ျပီးသနားမွာတဲ႔လဲ။ ေကာင္မေလးလည္းငိုရင္း
"ငါဒီလိုမျဖစ္ရဘူး" ဆိုတဲ႔စကားတစ္ခြန္းနဲ႔မ်က္ရည္ကိုသုတ္ျပီး ပန္းျခံေနာက္ဘက္ကေနထြက္သြားခဲ႔တယ္ေလ.......ေနာက္တစ္ပတ္အၾကာမွာ..ေကာင္ေလးက
ခြဲစိတ္ခ်က္ေအာင္ျမင္တဲ႔အတြက္အူျမဴးျပီးေျပးထြက္လာတယ္။ ေကာင္ေလးလည္း "ငါပထမဦးဆံုးလုပ္မဲ႔အလုပ္က ေကာင္မေလးကိုရွာမယ္၊ သူ႔ကို
ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေျပာျပမယ္..ျပီးရင္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အရင္လိုဘဲခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ျပန္ေနက်မယ္" ဆိုတဲ႔အေတြးနဲ႔ေပ်ာ္ျမဴးလို႔ေပါ႔.ေဘးနားက သူ႔အစ္မကလည္းသူ႔ေမာင္ေလးကိုၾကည္႔ျပီး အျပံဳးမ်က္ႏွာေတြေ၀လို႔ေလ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ႔ "ေမာင္ေလးရယ္..
မင္းခ်စ္သူကမင္းကိုခြင္႔လြတ္မွာပါ၊မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္သက္ထက္ဆံုးတုိင္ေနရမွာပါ"
လို႔ တီးတိုးက်ိတ္ေျပာရင္း ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ရံုးခန္းကို
ေဆးရံုဆင္းဖို႔လာေျပာတယ္။
ေကာင္ေလးလည္း အစားထိုးကုသမွဳျပီးကတည္းက ေကာင္မေလးဆီ ဖုန္းတဆက္ဆက္နဲ႔ေပါ႔။
ဒါေပမဲ႔
ဖုန္းဆက္တာလည္း အၾကိမ္ေပါင္းမနည္းေတာ႔ဘူးေလ..ေကာင္မေလးကဖုန္းကိုလံုး၀မကုိင္ဘူး။
သူတို႔ႏွစ္ဦးရံုးခန္းကိုစကားေျပာရင္းေရာက္သြားတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလးကသူ႔အစ္မကို "အစ္မသူ
ကၽြန္ေတာ္႔ကိုစိတ္နာေနျပီထင္တယ္..ကၽြန္ေတာ္႔ဖုန္းကိုလံုး၀မကုိင္ဘူးဗ်ာ"
..ေကာင္ေလးအစ္မက"မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး ေမာင္ေလးရာ သူနင႔္ကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာ..သူကိစၥရွိလို႔ေနမွာပါ ခဏေနမွအစ္မျပန္ဆက္ေပးမယ္ေလ
ဟုတ္ျပီလား" အစ္မက ေမာင္ေလးကိုႏွစ္သိမ္႔ရင္း ဆရာ၀န္ကုိၾကည္႔လိုက္ေတာ႔
"ေကာင္ေလး
မင္းအရမ္းကံေကာင္းတာပဲ၊ ျပီးခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ရက္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္
သူ႔ကိုသူေသေတာ႔မယ္ဆိုျပီးငါတို႔ကို ႏွလံုးလွဴဖို႔လာေျပာသြားတယ္၊ မေန႔ကဘဲ
သူဆံုးလို႔မင္းအသက္ကို ေသမင္းဆီကငါတို႔လုႏုိင္ခဲ႔တာကြ.. ျပီးေတာ႔ အဲ႔ေကာင္မေလးက
ႏွလံုးကိုမင္းနာမည္အတြက္ဘဲလွဴသြားတယ္၊ျပီးရင္ မင္းအတြက္စာတစ္ေစာင္ထားခဲ႔တယ္
ေရာ႔မင္းပစၥည္းေတြ" ဆိုျပီးဆရာ၀န္က ေကာင္မေလးေပးသြားခဲ႔တဲ႔စာတစ္ေစာင္နဲ႔
သူတို႔ခ်စ္သူစျဖစ္တဲ႔ေန႔တုန္းက ေကာင္ေလးေပးခဲ႔တဲ႔ အနမ္းပြင္႔ေလးေတြကို
"အျမဲတမ္းလွပေနမဲ႔ အနမ္းပြင္႔" ဆိုတဲ႔စာသားပါတဲ႔ လက္ေဆာင္တစ္ခုေလးရယ္ေပါ႔။
အဲ႔မွာ
ေကာင္ေလးက ဆရာ အဲ႔ေကာင္မေလးကဘယ္လိုဆံုးသြားတာလဲ.."ကားမေတာ္တဆ" တဲ႔။ဒါေပမဲ႔ အရမ္းႏွေျမာစရာေကာင္းတာဘဲ ေကာင္ေလးရာ
..အဲ႔ေကာင္မေလးရဲ႔မ်က္ႏွာက
အရုပ္ကေလးေလးလိုဘဲ ခ်စ္စရာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာ။ သူ႔ပံုစံၾကည္႔ရတာလည္း
အသည္းကြဲျပီး
တစ္ခုခုကိုအရမ္းခံစားရထားတဲ႔ပံုစံနဲ႔။ ဆရာ၀န္ေျပာတဲ႔စကားကိုၾကားၾကားခ်င္းေကာင္ေလးဟာ
စာအိတ္ကိုေဖာက္ျပီး စာရႊက္ကိုတုန္၇ီေနတဲ႔လက္နဲ႔ ကိုင္လိုက္တယ္၊မ်က္၀န္းေတြ
ျပာေ၀ေနျပီး၊ ခုန္လြန္းအားၾကီးေနတဲ႔ ႏွလံုးေတြကလည္း
ထိန္းခ်ဳပ္မရေအာင္ကိုျဖစ္ေနတယ္။
စာထဲမွာ " အခ်စ္ရယ္
ငါ႔ကိုခြင္႔လြတ္ပါ..ငါ႔ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္..ငါနင္႔ကိုတကယ္႔ကိုခ်စ္တာပါ၊
ဟိုတစ္ေန႔က ပန္းျခံကိုငါသြားခဲ႔ေသးတယ္၊
ငါတို႔မဆံုလိုက္တာဘဲရွိတာပါ..ငါကနင္႔အေနာက္မွာပဲ.. ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ျဖစ္ပ်က္ခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းေလးေတြအားလံုးကိုငါ႔ႏွလံုးသားထဲ
ငါ႔စိတ္ထဲမွာ စြဲစြဲၾကီးထည္႔ထားခ်င္လို႔၊ငါဒီလိုလုပ္ရတာက ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ေနာက္ဘ၀မွာအတူတူေနႏုိင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ေလ..ဒီဘ၀မွာ
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔
ကတိသစၥာကိုနင္ေဖာက္ဖ်က္ခဲ႔ေပမဲ႔လည္း..ငါနင္႔ကိုစိတ္မပ်က္၊စိတ္မဆိုးခဲ႔ပါဘူး။
ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆိုေတာ႔
ငါနင္႔ကိုအရမ္းကိုခ်စ္လို႔ေလ..နင္ငါ႔ကိုမခ်စ္ေတာ႔ရင္လည္းေနပါေစ၊ နင္ဟာငါ႔အတြက္ကေတာ႔
ငါ႔အသည္းႏွလံုးထဲကေသခ်ာတဲ႔ေနရာတစ္ခုမွာ နင္႔ကိုအျမဲတမ္းထည္႔ထားျပီးသားပါ၊
အဲ႔ေနရာကိုနင္ကလြဲလို႔
ဘယ္သူမွလည္း၀င္ေရာက္ႏုိင္စြမ္းမရွိပါဘူးဟာ..ခ်စ္သူ..နင္အျမဲတမ္းေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္ေနာ္..ငါကေတာ႔ငါ႔ရဲ႔အရာအားလံုးကိုနင္႔ကိုေပးခဲ႔ျပီ
နင္ဒီဘ၀မွာေပ်ာ္ေအာင္ေနရမယ္ေနာ္။ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္ဘ၀မွာငါ႔ကိုနင္႔ရဲ႔ခ်စ္သူအျဖစ္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြေပးပါေနာ္..ဒီဘ၀ေတာ႔ ဒီမွ်နဲ႔ပဲေပါ႔။ ခ်စ္သူရယ္ .. အျမဲတမ္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...။ေကာင္ေလးဟာ စာကိုဖတ္ရင္း ရွင္လ်က္နဲ႔ေသေနခဲ႔တယ္..မ်က္ရည္ေတြေရစီးေၾကာင္းအတိုင္း စီးထြက္လာခဲ႔တယ္။ ဆရာ၀န္က ေကာင္မေလးရဲ႔ရုပ္အေလာင္းကိုျပရင္း " သူပဲေပါ႔ " ။
"မရဘူး...မရဘူး...မရဘူး...နင္မရွိရင္ငါဘယ္လိုေပ်ာ္ႏုိင္မွာလဲ..နင္ငါ႔ကိုစကားေျပာပါဦး
ခ်စ္သူရယ္ ေျပာပါ..ငါ႔အမွားပါ၊ ငါမွားတာပါ ငါ႔ကိုခြင္႔မလြတ္ပါနဲ႔..အစကတည္းက
ငါနင္႔ကိုေျပာျပခဲ႔ရမွာအားလံုးကငါ႔အမွားေတြပါ..အခ်စ္ရယ္ ငါ႔ကိုၾကည္႔ပါဦး..ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ငါနင္႔ကိုအစကတည္းကသစၥာမေဖာက္ခဲ႔ပါဘူး၊
ငါနင႔္ကိုဘဲအျမဲတမ္းခ်စ္ေနတာပါ..ခ်စ္သူရယ္ ငါမွားပါတယ္ ငါ႔ဆီကိုျပန္ျပန္လာပါ..ျပန္လာပါ ခ်စ္သူရယ္.." ေကာင္ေလးရဲ႔ေဘးနားမွာရပ္ျပီး
ေကာင္ေလးေျပာတာေတြကိုၾကားေနခဲ႔တဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ႔ ၀ိညာဥ္ဟာလည္း ေကာင္ေလးနဲ႔ထပ္တူေၾကကြဲျပီး တားဆီးမရတဲ႔မ်က္ရည္စက္ေလးေတြနဲ႔
ေကာင္းကင္ၾကီးျပိဳလွဲခဲ႔တဲ႔ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခုအတြက္ ငိုလို႔ေပါ႔..
ေကာင္မေလးရဲ႔၀ိညာဥ္ဟာလည္း ေပ်ာ္ရႊင္မွဳနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေျပာလိုက္တာက "တကယ္ေတာ႔

နင္လည္းငါ႔ကိုခ်စ္ေနတုန္းပါပဲလား..နင္ငါ႔ကိုခ်စ္ေနတုန္းပဲေနာ္ ..ငါေပ်ာ္လိုက္တာ
ခ်စ္သူရယ္ "...။


ဒီစာေလးကိုဖတ္ျပီး ကိုယ္လည္း ကိုယ္႔ေဘးနားကခ်စ္သူအေပၚေအးေအးစက္စက္ၾကီးမေနဖို႔၊ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္နားလည္မွဳနဲ႔ ထိန္ခ်န္မွဳကင္းကင္းရွင္းရွင္းနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္စြာလက္တြဲႏုိင္ၾကပါေစလို႔